توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی (Transit Oriented Development) عبارت است از یک الگوی متراکم کاربری زمین شامل مسکن، پارک های عمومی و میادین، کاربریهای تجاری و خدماتی که همگی در امتداد نقاط کلیدی سامانه حمل و نقل همگانی واقع شده باشند. توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی راهکاری است که در دهه ۱۹۹۰ میلادی به عنوان راهکاری برای غلبه بر معضلات شهری نظیر ترافیک و آلودگی های زیست محیطی ارائه شد و مورد توجه متخصصان قرار گرفت. از اهداف اصلی این رویکرد می توان به تشویق شهروندان به استفاده بیشتر از حمل و نقل همگانی، کاهش تعداد و طول سفر با خودروی شخصی، افزایش پیادهمداری و توسعه حمل و نقل غیرموتوری و تشویق تنوع شکل کالبدی و عملکردی بناها و کاربریهای مختلط زمین از طریق توسعه حمل و نقل همگانی محور نام برد.
رشد روزافزون جمعیت و خودرو، توسعه سریع و صنعتی شهرهای بزرگ دنیا و گسترش بی رویه آنها، همچنین شکلگیری شهرهای حاشیه ای و جدید در اطراف شهرهای بزرگ (شهرهای اقماری) با توجه به عدم پیروی این رشد و توسعه از یک الگو و استاندارد مناسب توسعه شهری، منطقهای و ناحیه ای، بر مشکلات و پیچیدگی های زندگی در این شهرها و ارتباطات بین شهری افزوده است. همین عوامل سبب میگردد، شهرهای بزرگ دنیا، مجموعه های شهری و نقاط جمعیتی منطقهای آنها، به تدریج ویژگی زیست پذیری خود را از دست بدهند. روش های متعارف برنامهریزی شهری و منطقهای مبتنی بر قابلیت تحرک، اتومبیل را به عنوان محور سیستم حمل و نقل در نظر می گیرد، اما امروزه در راستای توسعه پایدار، گفتمان نوین مبتنی بر قابلیت دسترسی، توسعه حمل و نقل همگانی را محور توسعه شهری و منطقهای قرار می دهد.
از این رو، دیری است که کارشناسان و متخصصان به یاری مسئولان و تصمیم گیران آمده اند تا با بکارگیری تدابیر کارآمد و چند وجهی، علاوه بر رفع مشکلات فعلی، از رشد معضلات حمل و نقلی در سطوح ناحیه ای، منطقهای و شهری پیشگیری کنند و یا حداقل از سرعت آن بکاهند. از این رو مفاهیمی چون توسعه پایدار، توسعه حمل و نقل انسان محور و «توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی» در همین فضا شکل گرفته و توسعه یافته است.
َ
«توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی» رویکردی است که بر مبنای آن بین الگوی توسعه شهر و الگوی استقرار شبکه حمل و نقل همگانی انبوه، هماهنگی وجود دارد. طبق این رویکرد که بر ایجاد کاربری مختلط در فاصله پیادهروی (معمولاً به شعاع ۶۰۰ تا ۸۰۰ متر از ایستگاه میباشد ولی بسته به عملکرد ایستگاه و شرایط محلی متفاوت است) از ایستگاه حمل و نقل همگانی تأکید دارد، طراحی، چیدمان و اختلاط کاربریها با تأکید بر ایجاد محیط پیاده محور و تقویت استفاده از حمل و نقل همگانی مورد نظر میباشد.
اختلاط کاربریهای مسکونی، تجاری، اداری، فضای باز و فضاهای عمومی در فاصله دسترسی مناسب پیاده، امکان تردد ساکنان و شاغلان در محل را با وسایلنقلیه همگانی، دوچرخه و یا به صورت پیاده تسهیل میکند. تراکم فعالیت و ساختمان در نواحی همجوار ایستگاه حمل و نقل همگانی به صورت نسبی بیشتر از بافت شهری اطراف بوده و هر چه فاصله از ایستگاه بیشتر میشود، تراکم نسبی نیز کاهش مییابد.
سه مؤلفه اصلی و مهم توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی عبارت است از:
به طور کلی، توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی، مشتمل بر هشت اصل زیر میباشد:
سوابق مهندسین مشاور آتیه ساز شرق در حوزه توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی (TOD)
بر اساس اهمیت و ضرورت موضوع توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی، مهندسین مشاور آتیه ساز شرق طی سالیان اخیر اقدام به در نظرگیری دپارتمان TOD در شرکت نموده است و تلاش دارد ضمن مبادرت به ایفای نقش کارشناسی و فنی در حوزه توسعه مبتنی حمل و نقل همگانی در کشور، جهت توسعه و بومیسازی این مفهوم و پیادهسازی آن در شهرهای کشور اقدام لازم را انجام دهد.
بر این اساس، این شرکت آمادگی خود را جهت همکاری با بخشهای مختلف کارفرمایی در حوزه TOD اعلام میدارد. سازمانها و بخشهایی که میتوانند در خصوص توسعه مبتنی حمل و نقل همگانی اقدام به تعریف پروژه مطالعاتی و اجرایی نمایند، شامل ادارههای کل راه و شهرسازی در استانهای کشور، شرکت عمران شهرهای جدید، شهرداریها و سازمان-های قطار شهری بوده که با توجه به سوابق این مهندسین مشاور، همکاری با کارفرمایان محترم متصور میباشد.
مطالعات TOD – مطالعات TOD – مطالعات TOD – مطالعات TOD – مطالعات TOD – مطالعات TOD – مطالعات TOD – مطالعات TOD – مطالعات TOD – مطالعات TOD –
شرکت مهندسین مشاور آتیه ساز شرق